تو را من چشم در راهم شباهنگام

که می گيرند در شاخ «تلاجن» سايه ها رنگ سياهی را

و زان دل خستگانت راست اندوهی فراهم؛

تو را من چشم در راهم.

شبا هنگام، در آن دم که بر جا، درّه ها چون مرده ماران خفتگان اند؛

در آن نوبت که بندد دست نيلوفر به پای سرو کوهی دام.

گرم ياد آوری يا نه، من از يادت نمی کاهم؛

در این پست بر آنم که نخستین کتاب را در موضوع معرّفی کتاب وبلاگ معرّفی نمایم. با توجه به اینکه هدف نهایی از این مهم، یک هدف مثبت فرهنگی در جهت ارتقای سطح تفکر و اصلاح کژی هاست؛ منطقی است اگر به بنیان های فرهنگی موجود رجوع نموده و آنها را مورد توجه قرار دهیم. از این رو در نخستین پست از موضوع معرّفی کتاب، به کتابی می پردازیم که بی تردید مهمترین کتاب در فرهنگ و تمدن اسلامی می باشد. این کتاب جدا از اینکه کتاب مقدّس آیین اسلام است؛ به عنوان منبع بسیاری از فاکتورهای فرهنگی و اعتقادی در سرزمین هایی که باورهای اسلامی در آنها محوریت دارد؛ محسوب می شود. آری کتاب مورد نظر ما قرآن است که در قداست و ارزش اعتقادی آن در بین عامه ی مسلمانان جایی برای کمترین تردید نیست. با این وجود شاید جای بسی تعجب و شگفتی باشد که چرا این کتاب را با این درجه از اهمیّت به عنوان نخستین کتاب در معرّفی کتاب انتخاب نموده ام. دلیل آن را در یک کلام می توان چنین بیان کرد که:

« چه کسی را بد می دانی؟- آن کس که می خواهد پیوسته مرا شرمنده کند.»

نیچه. دانش شاد ، بند 273

وقتی پروانه ها و گنجشککان در آستانه ی بهار و آشیانه بیگناه از تیر صیّاد بر خاک افتادند؛

شاید صیّاد خود هرگز نمی پنداشت که روزی صید صیّاد دیگری خواهد شد.

ولی چه دردناک است انتظار طولانی اجرای عدالت..

دنیا خه مه، ژیان ژانه، بو شاره که ی به هاری سوور

هیروشیمای کوردستانه، هه له بجه دایکی شاره زوور

ادعا می شود:

- مردمی هستیم صاحب اخلاق و انسانیت با پیشینه ای درخشان در این زمینه. چون سعدی به عنوان یکی از صدها شاعر و اندیشمند دیگر ایرانی می فرماید:

بنی آدم اعضای یک پیکرند/که در آفرینش ز یک گوهرند

و این بر سر در سازمان ملل متحد حک شده است و ...

بسیار خوب. حرفی نیست ولی می خواهم پرسشی را با شما در میان بگذارم:

معلّم به چه کسی درس می آموزد؟ پرسش ساده ای است. آری.. به شاگردانی که نمی دانند. این درست. ولی نکته ی ظریفی در آن نهفته است. اینکه سعدی و دیگر اندیشمندان معلّمانی بوده اند که برای شاگردان نادان خود که همان مردم باشند؛ درس می داده اند. آری. سعدی و امثال او برای کسانی که خود به هم گوهری و انسانیت و مهربانی و کمک به همنوع باور داشته باشند؛ درس نمی دهند و دیگر چیزی برای آموختن ندارند. معلّم برای آن کس که نمی داند؛ سخن می گوید. شاید ایراد گرفته شود که چه بسا سعدی این بیت و یا دیگر ابیات مروّج فضیلت های انسانی اش را در مواردی خاصّ و ماجراهایی که در ضمن آن نشانی از نامهربانی دیده؛ سروده باشد. ولی.. ولی بگذارید رو راست باشیم. در ادبیات ملل گوناگون؛ شاید بتوان به جرات گفت که ادبیات ایران زمین یکی از غنی ترین ها در موضوعات اخلاقی است:

سراسر کتاب حجیم مثنوی معنوی جلال الدین مولوی را چیزی بیشتر از آموزه های انسانی و فضایل اخلاقی تشکیل نمی دهد.

دیوان رودکی نیز به عنوان پدر شعر فارسی به همین گونه،

رباعیات خیام نیز عرصه ای است برای تشویق به اندیشیدن فرد فرد بشر و البته برای جماعت ایرانی که بیش از آنکه اهل اندیشیدن باشند؛ اهل پیروی و اطاعت بوده اند.

با اندکی تعمّق در این باره می توان دلایل و مدارک دیگری را آشکار ساخت. از جمله در فرهنگ مذهبی. به روشنی می توان دید که در فرهنگ مذهبی مردمان این سرزمین-ایران- شاید بیشتر از هر موضوع دیگری به فضایل اخلاقی توجه نشان داده شده است. به راستی چرا؟ چرا اینگونه است؟ آیا این عرضه ی بسیار بسیار فراوان این کالا، به دلیل تقاضا و احساس نیاز بسیار شدید برای آن نیست؟

آیا چنانچه مردم خود از اخلاق و انسانیت و فضایل رفتاری بهره ی کافی داشتند؛ اندیشمندان و روشن فکران اوقات گران بهای خود را صرف به نگارش درآوردن آثاری با این مضامین می کردند؟

آیا اگر اعتقادات دینی و مذهبی جایگاه مهمی در قلب و رفتار مردم داشت؛ دیگر نیازی به این همه تبلیغ و ترویج بود؟ آیا این همه خدا خدا کردن دلیل بر خلاء اعتقاد به آن نیست؟

آیا اگر کتاب و مطالعه در نزد این مردم ارزشی داشت؛ آنگاه در وصف آن، کودک دبستانی لازم بود شعر « یار مهربان » را از بر نماید؟

آیا وقتی همه جا، سخن از عدالت است؛ معنایش جز این است که این خاک؛ تشنه ی عدالت و دادگستری است؟

و آیا.. آیا دعای داریوش بزرگ که: ایزدا سرزمینم را از دروغ به دور دار؛ نمی رساند که وی در میان مردمانی دروغگو می زیسته است؟

و اکنون در سرتاسر جهان:

آیا این همه فریاد زدن از حقوق بشر و صلح و آزادی و برابری و مبارزه با تروریسم، بدان دلیل نیست که این چیزها فقط در اوهام و اتوپیاهای مصلحان وجود داشته و دارند؟

و این گزاره ی بدیهی، تز من است:

در بیابان بیشتر سخن از جرعه ای آب است و در دریا بیشتر سخن از پاره ای خشکی..

***

در این صحرای پر وحشت

رفاقت کیمیای جرعه ی آبی است

در این دریای پر نیرنگ

صداقت خشکی گم گشته ی پرتی است..

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست..

گویی هنوز از پی گذشت نزدیک به هفت قرن،

باید همچنان از زبان حافظ فریاد برآوریم:

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست

خون چکید از شاخ گل ابر بهاران را چه شد

کس نمی گوید که یاری داشت حقّ دوستی

حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد

گوی توفیق و کرامت در میان افکنده اند

کس به میدان در نمی آید سواران را چه شد

شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار

مهربانی کی سرآمد شهریاران را چه شد

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست

عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

زهره سازی خوش نمی سازد مگر عودش بسوخت

کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد

حافظ اسرار الهی کس نمی داند خموش

از که می پرسی که دور روزگاران را چه شد

هنگام  سپیده  دم  خـروس   سحری

دانی که چرا همی کند   نوحـه گری

یعنی  که   نمودند  در  آیـینه ی صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

از ابتداي تاسيس آمريكا روش‌هاي متعددي براي اعدام محكومان در اين كشور استفاده شده است كه از ميان آنها مي‌توان به " چرخ خرد كننده "، "زنده زنده سوزاندن "، "له كردن با سنگ " و "چوبه‌دار " را نام برد. در حال حاضر 4 روش براي اعدام در آمريكا وجود دارد كه عبارت است از اعدام با استفاده از صندلي الكتريكي، جوخه اعدام، تزريق سم، حلق‎آويز كردن

صندلي الكتريكي: استفاده از صندلي الكتريكي براي اعدام اولين بار در آمريكا مورد استفاده قرار گرفت. در اين روش محكوم با نوارهاي چرمي به روي صندلي چوبي بسته مي شود و سيم هاي برق به بدن و سر او متصل مي شود. صندلي الكتريكي تنها در آمريكا و به مدت چند دهه است كه استفاده مي‌شود. البته اين روش اعدام زماني كه آمريكايي‌ها بين سالهاي 1924 - 1976 فيليپين را تحت اشغال خود داشتند در اين كشور مورد استفاده قرار مي گرفت

 اولين صندلي الكتريكي: اولين صندلي الكتريكي توسط دكتر "ديويد راكول " در سال 1840 ساخته شد و براي اولين بار در سال 1890 از آن استفاده گرديد. ايده ساخت صندلي الكتريكي زماني به وجود آمد كه يك مرد مست در آمريكا با برخورد به سيم هاي برق جان داده بود. از آنجايي كه يكي از افراد مسئول پيگيري ايجاد روش جديد براي اعدام دندانپزشك بود، ايده صندلي الكتريكي را مطرح كرد. اين دكتر دندانپزشك دو نفر از خبره هاي برق را در آمريكا براي ايجاد صندلي الكتريكي استفاده كرد: توماس اديسون و نيكولا تسلا. اين دو نفر در آن زمان رقيب هم محسوب مي شدند و نمي‌خواستند از سيستم آنها براي اين كار استفاده كنند چون مي ترسيدند مشتريانشان به خاطر اين كار از محصولات آنها استفاده نکنند. اديسون براي آزمايش چند حيوان را به اين روش در ملأ عام كشت.

 اولين نفري كه توسط صندلي الكتريكي اعدام شد: اولين كسي كه از اين طريق اعدام شد "ويليام كملر " از نيويورك بود كه در آگوست 1890به اين صورت اعدام شد. شوك برقي به مدت 17 ثانيه به وي وارد شد كه موجب بي‏هوشي او شد ولي قلب و مغز وي از كار نيفتاد. بعد از معاينه پزشكان دستور اعدام مجدد صادر شد ولي ژنراتوري كه برق صندلي را تامين مي‌كرد براي شارژ مجدد به زمان احتياج داشت. اين بار از 2 هزار وات برق براي اعدام وي استفاده شد. جريان قوي برق باعث پاره شدن رگ هاي او شد و فوران خون به بيرون از بدنش باعث اتصالي در صندلي شد و منجر به آتش گرفتن وي شد. بعد از اين اتفاق يكي از افرادي كه مسئول ساخت اين صندلي بود گفته بود كه اگر براي اعدام او از تبر استفاده مي شد راحت‎تر جان مي داد. يكي از خبرنگاراني هم كه شاهد اين اعدام بود نيز گفته بود كه صحنه دلخراشي را شاهد بوده است. اولين زني كه توسط صندلي الكتريكي اعدام شد "ماراتا پالس " بود كه در زندان سينگ سينگ در سال 1899 اعدام شد. استفاده از صندلي الكتريكي همواره مورد انتقاد قرار گرفته است و اين به اين دليل است كه در بسياري از موارد فرد محكوم طي چند مرحله در اين روش جان داده است. با اين وجود هنوز از اين روش براي اعدام در آمريكا استفاده مي‌شود. "پل پاول " آخرين فردي است كه در 18 مارس 2010 در ايالت ويرجينيا يعني همان ايالتي كه چند روز قبل ترزا لويس زن عقب‎مانده ذهني آمريكايي اعدام شد توسط صندلي الكتريكي اعدام گرديد.

منبع: http://www.farsnews.com

در این خاک زرخیز ایران زمین

نبودند جز مردمی پاک دین

همه دینشان مردی و داد بود
و ز آن کشور آزاد و آباد بود

چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان

همه بنده ناب یزدان پاک

همه دل پر از مهر این آب و خاک

پدر در پدر آریایی نژاد

ز پشت فریدون نیکو نهاد

بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود

کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر میهن فراموش ما

که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان

چه کردیم کین گونه گشتیم خوار؟
خرد را فکندیم این سان ز کار

آن قصر که بهرام در او جام گرفت

آهو بچه کرد و شیر آرام گرفت

بهرام که گور می گرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

همسر ايراني امير قطر، سه ميليون دلار براي انجام عمل هاي جراحي زيبايي در نقاط مختلف بدن خود هزينه کرده است.

به گزارش سه نسل به نقل از النخيل، موزه همسر شيخ حمد بن خليفه آل ثاني امير قطر بعد از حضور در ميان زنان بانفوذ جهان و بعد از اينکه در سال ۲۰۱۰ ميلادي کانديداي زيباترين زن جهان شد، توجه زيادي به چهره و اندام ظاهري خود کرد و در اين راستا هزينه هاي ميليوني صرف کرده است.

منابع نزديک به موزه اعلام کردند که همسر شيخ حمد، عمل هاي جراحي زيبايي متعددي را در برخي اعضاي خود انجام داده است.

در اين عمل ها که تعداد آنها به ۱۲ جراحي مي رسد، وي بالغ بر دو ميليون دلار در لندن پايتخت انگليس هزينه کرده است.

وي همچنين ۸۰۰ هزار دلار نيز براي عمل جراحي زيبايي در ديگر اعضاي بدن خود هزينه کرده و براي نقل و انتقال هاي محرمانه خود به مراکز زيبايي در لندن نيز بالغ بر ۲۰۰ هزار دلار هزينه کرده است.

 (البته ناگفته نماند که این زن تأثیر مثبتی در بهبود وضعیت حقوق اجتماعی زنان قطر داشته است.)

منبع:  http://www.3nasl.com

سه ميليون دلار=شش میلیارد تومان=ششصد وام ده میلیون تومانی=ششصد خانواده=زیبایی یک نفر

(دیگر شما سه میلیارد دلار-همان سه هزار میلیارد تومان معروف!- را خودتان حساب کنید!)

در ادامه ی مطلب می توانید عکس های بیشتری از این ملکه ی عرب را مشاهده فرمایید.

آمار خیره کننده‌ای که یک ویدئو در وبسایت یوتیوب برجای گذاشته نگاه‌ها را به سوی یک «جنایتکار جنگی» در اوگاندا جلب کرد.
ویدئوی «جلوی جوزف کانی را بگیرید» ظرف پنج روز بیش از ۶۵ میلیون بازدیدکننده داشت. اما جوزف کانی کیست و این فیلم چه می‌گوید؟    

فیلمی نیم ساعته        

ویدئویی که بر روی وبسایت یوتیوب قرار گرفته ساخته‌ جیسون راسل، فیلمساز آمریکایی، است. او در طول سی دقیقه روایتی را بیان می‌کند که پیش‌تر برای پسرش بازگو کرده است.

در ابتدای این ویدئو، جیسون راسل قطعه عکسی را به پسرش نشان می‌دهد و می‌پرسد او کیست. تصویر مربوط است به نوجوانی سیاه‌پوست که جیکوب معرفی می‌شود.

آقای راسل، که دانش‌آموخته‌ی یک مدرسه‌ فیلمسازی در کالیفرنیا ست، توضیح می‌دهد که جیکوب را برای اولین بار چندین سال پیش در اوگاندا دیده است. در تصاویر مربوط به آن سال‌ها، جیکوب وحشت‌زده و سرخورده توضیح می‌دهد که به اتفاق برادرش در اسارت «ارتش مقاومت پروردگار» بوده و پس از اینکه آنها برادرش را کشتند او از اردوگاه فرار کرده است.

ویدئو در ادامه به معرفی جوزف کانی، رهبر این ارتش، و جنایت‌های او به ویژه علیه کودکان و نوجوانان می‌پردازد.

جیسون راسل توضیح می‌دهد برای مبارزه با بردگی نوجوانان در اوگاندا دست به تلاش‌هایی مختلف زده و سرانجام سازمانی به نام «کودکان دیده‌نشده» بنیان نهاده است.

این فیلمساز آمریکایی هدف از تهیه‌ی فیلم خود را متوقف کردن جنایات ارتش مقاومت پروردگار و بازداشت رهبر آن، جوزف کانی، اعلام کرده و گفته است این فیلم تا پایان سال جاری میلادی اعتبار دارد.

ارتش مقاومت پروردگار          

ارتش مقاومت پروردگار گروهی شبه‌نظامی با عقاید التقاطی مسیحی است که در سال ۱۹۸۷ در کشور آفریقایی اوگاندا تأسیس شده و هدف خود را استقرار حکومتی دینی در این کشور اعلام کرده است.

این گروه، که مهم‌ترین گروه شورشی در اوگاندا به شمار می‌رود، سال‌هاست با دولت این کشور مبارزه‌ی مسلحانه می‌کند و اردوگاه‌هایی در شمال اوگاندا و همچنین در کشور سودان برپا کرده است.

این گروه مسلح توسل به خشونت را مجاز می‌داند و اعضای آن بنابر گزارش‌ها، به موارد متعددی از تجاوز جنسی، شکنجه و قتل متهم‌اند.

تاکنون تلاش‌های بین‌المللی برای مقابله با این شبه‌نظامیان کمابیش بی‌نتیجه بوده و دولت مرکزی اوگاندا نیز نتوانسته است آنها را خلع سلاح کند.

در ویدئویی که فیلمساز آمریکایی بر روی یوتیوب قرار داده گفته می‌شود که این گروه از ابتدای فعالیت خود، سی هزار کودک و نوجوان را از خانواده‌هایشان ربوده است. ویدئو می‌گوید پسران نوجوان وادار به قتل و غارت، و دختران نیز مجبور به تن‌فروشی می‌شوند.

این ویدئو تمامی این جنایت‌ها را به جوزف کانی، رهبر این گروه، منتسب می‌کند.

جوزف کانی کیست؟   

جوزف کانی، رهبر ۵۱ ساله‌ی شورشیان اوگاندا، نخستین گروه مسلح خود را در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ پایه گذاشت.

دیوان بین‌المللی کیفری جوزف کانی را به ارتکاب «جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت» متهم کرده و در سال ۲۰۰۵ حکم بازداشت او را صادر کرد.

چند سال پیش نشريه‌ی آمريکايی فارن پالیسی جوزف کانی را در مقام دوم «فهرست بدترين رهبران مذهبی جهان» قرار داده بود.

در ادامه عکس هایی از این جنایتکار جنگی را می توانید مشاهده کنید.

منبع عکس ها:http://www.tabnak.ir

http://www.radiofarda.com:منبع گزارش

              ای صـــــــــــــاحب فتوا ز تو پرکــــــارتریم   

          با ایــــن همه مستی ز تو هشـــــــیارتریم

                   ما خون رزان می خوریم   تو   خون کسان           

        انصــــــاف بده کدام خون خــــــــــــوارتریم

دوستان و همراهان!

از دوران کودکی، با یار مهربان آشنا شدیم و درباره ی آن چه انشاها که نوشتیم و شعرها که خواندیم. ولی افسوس که زان پس با این یار مهربان، چندان مهربان نبوده ایم. می دانم که با شنیدن این انتقاد، کم نیستند آنهایی که قطاری از دلایل و عوامل گوناگون ردیف نموده و شخصاً حاضر به پذیرش کمترین سهمی در این کوتاهی نمی باشند: گرانی کتاب، فشار زندگی روزمرّه، کمبود وقت و هزاران دلیل غیر موجه یا نیمه موجه دیگر. چنانچه حتی تمام این دلایل را نیز بپذیریم؛ در نهایت نمی توانیم از زیر بار مسؤلیت این نتیجه ی تلخ شانه خالی کنیم که نادانی ما دلیل ناتوانی ماست. نادانی ما دلیل عقب ماندگی ماست. نادانی ما دلیل مظلومیت ماست و در کل نادانی ما دلیل اوضاع نابسامانی است که در آنیم.

و اکنون نکته ی مهمّی هست: چه بخوانیم؟

اینجاست که نگارنده بر این باورم هر کتابی ضرورتاً یار مهربان نیست و چه بسا کتاب های بسیاری که نامهربان نیز باشند به گونه ای که به جای کاستن از نادانی ما بخواهند بر آن بیشتر نیز بیافزایند. بدین دلیل، اینجانب برآن شدم که با ایجاد موضوعی جداگانه در کنار سایر موضوعات وبلاگ، بکوشم به معرّفی کتاب های مفید و ضروری برای خواندن بپردازم. کتاب هایی که بتوانند افق فکری ما را گسترده تر ساخته و نوید بخش جهانی بهتر برای انسان هایی بهتر باشند. ولی بدون شک، انجام این مهم از عهده ی یک نفر به تنهایی و بدون همراهی، مساعدت و یاری دوستان بر نیامده و یا بسیار ناقص و ناتمام خواهد بود. از این رو از تمامی مهربانان خواهشمندم کمک های فکری و تجربیات خویش را، از دورترین دریغ نفرمایند. باشد که هر کس با معرّفی تنها یک کتاب خوب، به نوبه ی خود سهمی در زدودن تاریکی جهل و طلوع خورشید دانایی داشته و دین خویش را نسبت به هم نوعان و آیندگان ادا نماید.

زندان گوانتانامو

بهار در راه است

و ما در راه مانده ایم

توگویی

سودای رسیدن نیست کس را

در این وادی بودن با نبودن یکسان است

و رسیدن یا نرسیدن مسئله نیست

دورترینان را لیک، مسئله ایست:

چگونه خورشید را انکار کنیم؟

پاسخ ها بسیارند ولی

تقویم می گوید:

« بهار » در راه است..

ابوقریب